Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Inscite autem medicinae et gubernationis ultimum cum ultimo sapientiae comparatur. Atque hoc loco similitudines eas, quibus illi uti solent, dissimillimas proferebas. Perge porro; Ita similis erit ei finis boni, atque antea fuerat, neque idem tamen; Duo Reges: constructio interrete. Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas? Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?

Bork: Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Scaevolam M.: Curium putes loqui, interdum ita laudat, ut quid praeterea sit bonum neget se posse ne suspicari quidem.
Quid iudicant sensus?: Itaque primos congressus copulationesque et consuetudinum instituendarum voluntates fieri propter voluptatem;
Haec dicuntur inconstantissime.: Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.

Etenim nec iustitia nec amicitia esse omnino poterunt, nisi ipsae per se expetuntur. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quasi vero, inquit, perpetua oratio rhetorum solum, non etiam philosophorum sit. Dulce amarum, leve asperum, prope longe, stare movere, quadratum rotundum.

Tollit definitiones, nihil de dividendo ac partiendo docet, non quo modo efficiatur concludaturque ratio tradit, non qua via captiosa solvantur ambigua distinguantur ostendit;

Rhetorice igitur, inquam, nos mavis quam dialectice disputare?
Sunt enim prima elementa naturae, quibus auctis vírtutis quasi germen efficitur.
Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
Legimus tamen Diogenem, Antipatrum, Mnesarchum, Panaetium, multos alios in primisque familiarem nostrum Posidonium.

Mene ergo et Triarium dignos existimas, apud quos turpiter loquare?
An, partus ancillae sitne in fructu habendus, disseretur inter principes civitatis, P.
Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;
Quis est tam dissimile homini.
Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Temporibus autem quibusdam et aut officiis debitis aut rerum
necessitatibus saepe eveniet, ut et voluptates repudiandae
sint et molestiae non recusandae.

At negat Epicurus-hoc enim vestrum lumen estquemquam, qui
honeste non vivat, iucunde posse vivere.

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere, rursus naturam relinquunt. Sed fortuna fortis; Quaerimus enim finem bonorum. Duo enim genera quae erant, fecit tria. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Haeret in salebra.